Rain-never-stops

Κοιτάζω τη βροχή να πέφτει και καμιά φορά σκέφτομαι πως είναι τα δάκρυα του Θεού για τις μικρές ζωές μας, για τις σκοτεινιές, για τον δύσκολο δρόμο που περπατάνε οι ανθρώποι κατάμονοι στις πραγματικές τους δυσκολίες. Και η φύση σαν άνθρωπος μοιάζει, που άλλοτε χαμογελάει και άλλοτε λυγίζει, μες τους χειμώνες, τα καλοκαίρια και κυρίως σε όλα τα ενδιάμεσα, που απαιτούν τον ταπεινό σου αγώνα για να φτάσεις ξανά στο φως μέσα από σκοτεινά μονοπάτια. Μετά έρχεται μια μέρα ευλογημένη, αρχίζει πάλι να μετράει το κοντέρ της ελπίδας, μεγάλη καρδιά, μαθημένη να συνεχίζει κι ας είν’ γεμάτη πια από σημάδια. Δίπλα ένα ραδιόφωνο, ένας άγνωστος εκφωνητής και κάτι μαγικό, που σαν να άκουσε αυτό που νιώθεις κι έφερε ένα τραγούδι που μιλάει για σένα. Και ίσως τελικά αυτή να είναι η μαγεία του ραδιοφώνου, οι αόρατες μας χορδές που συντονίζονται στον κοινό παρανομαστή της ζωής μας, πέρα και πάνω από μας. Με αυτές τις σκέψεις ξεκινάω σήμερα το Ζήτω. Μια βροχερή Κυριακή του Νοέμβρη που ζητάει το καλοκαίρι της παραδομένη στην αγκαλιά του χειμώνα.

17.00-19.00 | LGR 103.3 FM | lgr.co.uk

Pin It on Pinterest