Βλέπω γύρω μου κάτι παπούδια που μου χαμογελούν, χωρίς δοντάκια πια μα με μια γλύκα, μια απίστευτη γλύκα που μου διαπερνάει την καρδιά. Και σκέφτομαι πως μεγαλώνοντας απογυμνωνόμαστε από ομορφιά, νοιάτα, μεγάλα εγώ και άλλα πολλά, και το μόνο που μένει είναι τελικά αυτό το χαμόγελο. Η μόνη μας άμυνα, το μόνο δώρο, το τελευταίο που έχουμε να προσφέρουμε. Με συγκινεί αυτό πολύ… Και κάθε φορά που βλέπω αυτό το ανθρώπινο χαμόγελο κι αυτή τη γλύκα στα μάτια, νιώθω πόσο πολύ μου έχουν λείψει τέτοιοι άνθρωποι, αυτοί που οι γενιές τους φεύγουν σταθερά αφήνοντας τον κόσμο πιο φτωχό από ανθρωπιά. Έναν κόσμο που αλλάζει και γίνεται κάτι άλλο, με άλλες εμπειρίες, ιστορικό και ζητούμενα που με αφορούν όλο και πιο λίγο. Κι έτσι καταλαβαίνω πως μεγαλώνω κι εγώ, χάνοντας σιγά σιγά ένα ένα τα εφήμερα, εκτιμώντας την γλυκά στα πρόσωπα και γνωρίζοντας πια καλά τι αγώνα θέλει για να σου μείνει αυτό το χαμόγελο όταν έχουν πια σβήσει όλα τα άλλα…
Για αυτές σου τις σκέψεις θα σε έχω πάντα μέσα στην καρδιά μου…
wonderful !!!!!!!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ti ευαίσθητος που είσαι Μιχάλη μου, με συγκίνησες πάλι.
Sofia Kapola μου τύχαν άνθρωποι υπέροχοι που με βοηθήσανε να δω τον κόσμο έτσι, και είσαι ένας από αυτούς. Στης καρδιά μου το κομμάτι το πιο τρυφερό για πάντα
Sofia Hass, η ζωή είναι ευαίσθητη, εγώ απλά την βλέπω. Και νιώθω μόνο ευγνώμων που την βλέπουμε μαζί. Σου στέλνω όλη μου την αγάπη
σου στέλνω την αγάπη μου , αυτήν την αγάπη που σου λείπει από την μανούλα σου την γλυκιά ΑΝΝΑ
Σοφία μου, αν όταν ήμουνα παιδί ήξερα πως θα ήσουν από τους τόσο ελάχιστους που θα μου αναφέρανε το όνομα της όταν πια δεν θα την είχα, θα σου είχα δώσει όσες πιο πολλές αγκαλιές μπορούσα. Είναι δημόσιο το βήμα εδώ, δεν αντέχει τα πιο βαθιά μας, μα σε ευχαριστώ όσο δεν φαντάζεσαι για το χάδι σου. Και μια σκέψη αγάπης για την δική σου μητέρα, που τόσο υπηρέασε και την δική μου ζωή κι ακόμα το κάνει μέσα από σένα. Σας αγαπώ όλους και σας ευχαριστώ οικογενειακώς, έχετε όλη μου την αγάπη x
φιλάκια πολλά.
θα σε πείραζε να γράψω το πιό πάνω κείμενο στην εφημεριδούλα του ΚΑΠΗ με την υπογραφή σου?
εννοώ “η τελευταία άμυνα”
Εννοείται, με μεγάλη μου χαρά! Τους αφορά κι εκείνους άρα δικό τους μαζί με την αγάπη μου!
ο.κ.