Αγαπώ κάτι τραγούδια άγνωστα που ζουν κρυμμένα στους σκληρούς μου δίσκους και φανερώνονται μονάχα όταν έχουνε κάτι να θυμίσουν. Για τον καιρό που όλο περνάει φέρνοντας τα δικά του, για το παιδί που πάντα ζει κάτω από το ίδιο δέρμα μα και το άλλο παιδί που μεγάλωσε και βλέπει την ζωή όμορφη όπως είναι και σκληρή μαζί. Για την μεγάλη διαδρομή απ’ το λευκό ως το μαύρο κι όλα τα ενδιάμεσα τα χρώματα του κόσμου, σε ένα χαρτί μια Κυριακή πήρα ακουαρέλα, ζωγράφισα, θυμήθηκα, διέγραψα, υπογράμμισα και το ‘πα για εκπομπή. Να την μοιραστούμε και σήμερα ελπίζω.
Ζήτω Το Ελληνικό Τραγούδι | 19.11.2017
17.00-19.00 | LGR 103.3 FM | lgr.co.uk
Καλο απογευμα Μιχαλιο μου
Και σε σένα Μαρία μου!
(Και τώρα στο λεωφορείο ένα παιδί στο αναπηρικό καρότσι βγάζει το μόνο που μπορεί, μια άναρθρη κραυγή. Πόση αλήθεια ευλογία που είμαστε ό,τι είμαστε, που έχουμε ό,τι έχουμε, κι ας χάνουμε καμιά φορά, κι ας ματώνουμε τα γόνατα. Είναι όλα τόσα πολλά. Θα ήθελα το τραγούδι που αγαπώ κι έφερε σήμερα όλη την εκπομπή να ήταν μια ζεστή κουβέρτα να την έριχνα πάνω σε αυτό το παιδί και να το νιώθαμε μαζί χωρίς να χρειαζόμασταν ποτέ ξανά τις λέξεις… )
Σε αγαπώ!
Katerina Aggelopoulou τι σύμπτωση, κι εγώ εσένα!! ❤️
Η Νένα Βενετσάνου αλλά δεν υπάρχει……
Μιχάλη
wonderful choices and this Sunday
Πολύ χαίρομαι που σου άρεσαν Σοφία, ευχαριστώ για την ακρόαση!