Θα παίζουν τα ραδιόφωνα…
…τραγούδια για το τίποτα γραμμένα, κι εσύ θα καις σαν ύπνο σου γυρεύοντας μιαν έξοδο κινδύνου…
Όλοι Ένα με τον Σταμάτη Κραουνάκη
Να ‘μαστε λοιπόν εδώ, στο Union Chapel και στην μεγάλη μέρα, λίγο πριν ο Σταμάτης και τα τραγούδια του ακουστούν ζωντανά κάτω κι απ’ τον δικό μας ουρανό.
Αγκαλιές
Το Ζήτω και Τα τραγούδια της ψυχής παρεούλα δίπλα δίπλα για 22 ολόκληρα χρόνια. Κι αυτό το κορίτσι, η Φανή Ποταμίτη, για πάντα βαθιά μες την καρδιά......
20 years ago (or thereabouts)
A blast from the past. Ετών 22, πανεπιστήμιο και something ball night.
Paris 13/11/2015
Κανονικά θα έπρεπε να φοράμε κάθε μέρα και μια άλλη σημαία για τις θηριωδίες που γίνονται πάνω σε τόσους λαούς.
Κι εγώ σε γυρεύω σαν μοιραία λύση
Το Λονδίνο που χάθηκε στην ομίχλη…
Eternal Greece…
Eternal Greece…
Η σωτηρία της ψυχής… ολογράφως
Χειρόγραφο της Λίνας Νικολακοπούλου, Απρίλιος 1985.
“Βγάλαμε και μια φωτογραφία έτσι όπως σε είχα αγκαλιά”
Μια εικόνα ήρθε απόψε απ’ τα παλιά…