Ποίηση: Κωστής Παλαμάς | Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης | 
Το δρόμο μου αργά να τραβώ, να τραβώ
αλλά πουθενά και ποτέ να μη στέκω
ψυχή να μη βρίσκω ή πάντα να μπλέκω
με κόσμο τυφλό και βουβό
Να νιώθω τριγύρω πλατιά ερημιά
κλεισμένα τα σπίτια, τα τζάκια σβησμένα
ψηλά να μη φέγγει αστέρι κανένα
και κάτω γυναίκα καμιά
Ε, ίσως σε τέτοιο ταξίδι αν βρεθώ
ατέλειωτο, έρμο, σ΄αγνώριστη χώρα
δε θα’χω περίσσια λαχτάρα σαν τώρα
αγάπη, από σε να χαθώ
