Traveller

Απρόσμενες τόσο οι μέρες τελικά. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα φέρουν. Πότε μαχαίρι, πότε φιλί. Φαντάζουν ίδιες, απείρως μεγαλύτερες από σένα, σταθερά αμείλικτες, σε σιωπηλή κι ατέλειωτη διαδοχή. Μέρες που περνούν απαρατήρητες, ο δικός σου κόσμος γίνεται θρύψαλα, ο δικός μου έχει ξαστεριά, αύριο πάλι ξημερώνει. Ανεπαίσθητα, παράλληλα, κανονικά, σκληρά, απλά, ανείπωτα. Μέρες που γαλήνια σου κόβουν ένα ολόκληρο κομμάτι ζωής δίπλα στον λαμπερό έρωτα ενός νέου ζευγαριού, στο εγκάρδιο γέλιο ενός παιδιού. Κυλάει το νερό στα ποτάμια, οι αλήθειες των ποιητών μένουν χαραγμένες στα σκονισμένα βινύλια, ένα παιδί κλαίει στα σκαλιά ενός νοσοκομείου αγκαλιάζοντας ένα παλτό γιατί μόλις του είπαν πως έχασε τα μάτια που αγάπησε περισσότερο κι από την ίδια την ζωή και πρέπει να πάει πια μόνο σπίτι. Απλά, σιωπηλά, ασήμαντα κάτω απ´ τη σκεπή του ουρανού. Εκεί που τα ασήμαντα τα νιώθουμε σημαντικά εμείς οι εφήμεροι του κόσμου.

Εφήμερο κι ότι δώσεις τελικά, όσο αγώνα και ψυχή κι αν απαίτησε, όσο παλικάρι κι αν χρειάστηκε να υπάρξεις για να το δώσεις. Μια μέρα-γόμα σιωπηλή το σβήνει κι αυτό, αρχίζει άλλο ταξίδι για άλλον εφήμερο, μηδενίζεται το κοντέρ, γίνεται το ιερό σου κοπριά του κόσμου ν’ ανθίσει πάλι απ´ την αρχή πάνω σε χθεσινά ξεραμένα όνειρα και ψυχών καταθέσεις.

Έτσι θα ανθίσουν πάλι τα βράδια της Τρίτης. Καμβάς άλλων ζωγράφων. Ανεπαίσθητα, παράλληλα, κανονικά, σκληρά, απλά, ανείπωτα. Σαν τις πιο μεγάλες αλήθειες. Αυτές που κρύβουν μέσα τους όλες οι σιωπές του κόσμου.

Απόψε σας περιμένω για την προτελευταία μας συνάντηση από τα βράδια της Τρίτης. Κι αν δεν έρθετε, δεν πειράζει. Εγώ θα σας μιλήσω με τον μόνο τρόπο που ξέρω, μέσα από τις μουσικές που αγαπώ. Σαν να μην ήταν τίποτα εφήμερο, σαν να ήσασταν πάντα εκεί. Σαν να ‘ταν όλα σημαντικά κι αληθινά. Πριν συνεχίσει ο κόσμος τον αργό κυκλικό του χορό…

22.00-00.00 | LGR 103.3 FM | lgr.co.uk

Pin It on Pinterest