Στίχοι – μουσική: Πόλυς Ζουκ
Χίλια φωτάκια με γρήγορους ρυθμούς
αναβοσβήνουν σε λιμάνια και σταθμούς
έλα μαζί μας για χαμένους θησαυρούς συνέχεια μου λένε
Μα το τζάμι μου εμένα είναι θολό
κι έχω πυξίδα που μου δείχνει ένα γκρεμό
ίσως κάποτε να απογειωθώ στην αγκαλιά σου μου λένε
Τι κι αν γέμισαν οι χαρές φοβέρες
τι κι αν τελειώσαν όλες μου οι σφαίρες
θα ξαγρυπνάω περιμένοντας αλκυονίδες μέρες
Χίλιες εικόνες καθρεφτίζονται μπροστά μου
είναι νεράϊδες που μπαλώνουν τα φτερά μου
έλα μαζί στο πανηγύρι μας συνέχεια μου λένε
Μα εμένα αυτό που με κρατάει ζωντανό
το έχω χάσει, έχει φύγει από καιρό
ίσως κάποτε να το ξαναβρώ στην αγκαλιά σου μου λένε
Αποχαιρετώντας ένα από τα πιο όμορφα μουσικά σχήματα των τελευταίων χρόνων. Αφήνουν κάποια εξαιρετικά τραγούδια να τους θυμόμαστε, ένα από αυτά αυτό που ακούτε εδώ. Ευχαριστούμε για τις μουσικές παιδιά με μια ευχή, τα αδιέξοδα των καιρών να οδηγήσουν στις αλκυονίδες μέρες που ονειρευόμαστε.
