Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου | Μουσική: Ηλίας Λιούγκος |
Ένα βουνό, μια θάλασσα
και κάποιο πανηγύρι
Όμορφος σαν τον άγγελο
με μάτια θαλασσί
Με μαύρο το πουκάμισο
και μιας ρακής ποτήρι
Σαν μέθυσε απ’ τον έρωτα
μια λύρα αρπάει χρυσή
Κι είπε: κόσμε, δεν σου ανήκω
μα αν με θες, με λένε Νίκο
Με το φεγγάρι τράβαγε
και τ’ άστρα λιτανεία
Κι απ’ τ΄ άσπρα-μαύρα του Θεού
χιλιόμετρα ταινία
Πιάνει φως κι ασβέστη, γράφει
κι όταν δύσει ο ήλιος, βάφει
Με το αλάτι των κυμάτων
πλάθει Οδύσσειες σωμάτων
Κι είπε: κόσμε, δεν σου ανήκω
μα αν με θες, με λένε Νίκο
Από την ταινία του Αντώνη Μποσκοΐτη ΟΔΥΣΣΕΙΕΣ ΣΩΜΑΤΩΝ (Μπαλάντα για τον Νίκο Κούνδουρο)
<3<3<3
Τον είχα γνωρίσει στα Χανιά πριν χρόνια σε μια εκδήλωση για την προώθηση του “συγκρητισμού” της Κρήτης. Προσιτός και άμεσος, είχαμε κάνει μια ωραία κουβέντα στο τέλος – μέχρι που κέρασε και τον καφέ – αν και δε γνωριζόμασταν (και δε ξαναβρεθήκαμε ποτέ μετά). Μαζί και η τότε σύντροφός του, που τον επέπλητε για τη γλώσσα που χρησιμοποιούσε. Σπουδαίος σκηνοθέτης, μας χάρισε μερικές μεγάλες ταινίες. Η Ελλάδα φτωχαίνει δυστυχώς κάθε μέρα και δεν υπάρχει τίποτα από πίσω να αναπληρώσει τις απώλειες.