Σήμερα το Ζήτω Το Ελληνικό Τραγούδι κλείνει αισίως τα 23! Αυτή η εκπομπή που την κάνω από τα 20 μου χρόνια, που ξεκίνησε το 1994 με την εμπιστοσύνη του LGR σε ένα παιδί που σπούδαζε δημοσιογραφία και είχε τρέλα με την μουσική, και τελικά χώρεσε μέσα της μια ολόκληρη ζωή. Δεν το είχα φανταστεί ποτέ πως θα έφερνε τόση αγάπη, τόση γενναιοδωρία, τόση πίστη, τόσους ανθρώπους. Ξέρω πως για όποιον διαβάζει αυτές τις γραμμές ίσως να μην είναι κάτι σπουδαίο μια ακόμη εκπομπή στο ραδιόφωνο μα για μένα είναι το μικρό μου έργο. Το πότισα με τα χρόνια μου, την παθιασμένη αγάπη μου για το ελληνικό τραγούδι, με ειλικρίνεια, με ιδρώτα, με ότι διέθετα, αποζητώντας πάντα αυτή η εκπομπή να περιέχει μονάχα ότι είναι αληθινό. Μα φυσικά τίποτα δεν έγινε χωρίς άλλους ανθρώπους, πολύτιμους συνοδοιπόρους που χωρίς αυτούς τίποτα δεν θα είχε νόημα. Μιλάω για τους συναδέλφους μου που μια ζωή κρατούν θέση και για μένα, που με ακούσανε, με συμβουλέψανε, μου δώσανε, μου ζητήσανε και κυρίως δεν με αφήσανε πίσω ποτέ. Μιλάω για τους φίλους μου στον χώρο της μουσικής που με στηρίξανε με χίλιους τρόπους πριν ακόμα καταλάβω εγώ ο ίδιος πόσο πολύ λατρεύω αυτό το μέσο που λέγεται ραδιόφωνο. Μιλάω για τους δικούς μου ανθρώπους, φίλους και συγγενείς που με πιστέψανε αληθινά και παίξανε πάντα ρόλο ήρωα αφανή στις εκπομπές και την ζωή μου. Μα το μεγαλύτερο ευχαριστώ ανήκει στον ακροατή, στον κάθε ακροατή που μου έκανε την τιμή να με βάλει στην ζωή του γι’ αυτό το δίωρο κάθε Κυριακή. Δεν είναι ένα απλό νούμερο το 23, είναι 7000 ώρες δουλειάς στον αέρα και πολύ περισσότερες εκτός, είναι 23 χρόνια γνωριμίας, ανταλλαγής, κοινού πάθους, αλληλοστήριξης, κοινής ζωής με όλα τα παρελκόμενα που φέρει αυτή για να μπορεί να λέγεται ζωή. Κι αν κάτι με συγκινεί πιο βαθιά είναι που σήμερα ακούνε την εκπομπή και παιδιά ακροατών που όταν την πρωτακούσανε ήταν οι ίδιοι τους παιδιά… Κοντά στην εκπομπή και οι μουσικοί της ήρωες, αυτά τα ονόματα που η αγάπη για το έργο τους κατέρριψε την κάθε απόσταση και κατάφερε να τους βρει, κι έτσι ήρθαν κι εκείνοι τόσες φορές στην εκπομπή μέσα στα χρόνια. Μα δεν θα μπορούσα να μην κρατήσω ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ για τον LGR που μου έδωσε και μου δίνει την ελευθερία έκφρασης που δίνανε κάποτε οι σταθμοί κι έκαναν το ραδιόφωνο αγάπη ζωής. Τα τελευταία χρόνια ακούω το ερώτημα “ποιο ελληνικό τραγούδι υπάρχει άραγε πια”. Μα αυτή η εκπομπή από το πρώτο της λεπτό ασχολήθηκε και ασχολείται ακόμα με αυτό που αξίζει να λέγεται ελληνικό τραγούδι, αυτό που άντεξε στον χρόνο και το νέο που έχει κάτι να πει, που μιλάει στον άνθρωπο σαν να είναι άνθρωπος κι όχι μια μηχανή ή πλάσμα αφημένο στα ένστικτα του μόνο. Και ότι κι αν έχει γίνει ή θα γίνει στην Ελλάδα και την μουσική και τις ζωές μας, αυτό το ελληνικό τραγούδι θα υπάρχει πάντα φτάνει να κάνεις τον κόπο να το ψάξεις και να μην χάσεις την δίψα να το βρεις. Και κάπως έτσι, το Ζήτω θα το λένε Ζήτω Το Ελληνικό Τραγούδι για όσο θα υπάρχει στον αέρα και θα τα ‘χει πάντα καλά με τον εαυτό του. Καλά να είμαστε λοιπόν να είμαστε μαζί για όσο θέλει χρόνος, άνθρωπος και Θεός. Για ό,τι φέρνουν οι ζωές μας και γίνεται τραγούδι. Για όσα κρατάει η καρδιά στα κιτάπια της τα καθαρογραμμένα.

17.00-19.00 | LGR 103.3 FM | lgr.co.uk

Pin It on Pinterest