Στίχοι: Λήδα Ρουμάνη | Μουσική: Αλέξανδρος Δράκος Κτιστάκης
Με γυρεύεις, μου φωνάζεις
σα γελάς Θεός μου μοιάζεις
Με χορεύεις, δε σ’ αφήνω
με μεθάς κι εγώ σε πίνω
Να κοιμηθείς κι εσύ
την ίδια σκηνή να δούμε
Ν’ αρχίσει το πρωί
την ίδια στιγμή να ζούμε
Στων ματιών σου τις κρυψώνες
δώσ’ μου ήλιο και χειμώνες
Δώσ’ μου ήλιο, φώτισε με
τα σκοτάδια μη σου φταίνε
Να κοιμηθείς κι εσύ
την ίδια σκηνή να δούμε
Ν’ αρχίσει το πρωί
την ίδια στιγμή να ζούμε
Σύνορο εσύ δικό μου
πιο μακριά δεν έχει φως μου
Με κοιτάζεις και τα χάνω
αχ, να σ’ είχα παραπάνω
Είναι μια μεγάλη φωνή που της αξίζουν καλά, καινούργια τραγούδια. Μόλις το άκουσα, η πρώτη εντύπωση είναι πάρα πολύ θετική!
Μεγάλη αγάπη αυτή η φωνή που δεν σβήνει Λουκία μου. Αυτό το τραγούδι έχει μέσα του πολύ φως, το αγάπησα από το πρώτο άκουσμα… <3
Ένα μεγάλο μπράβο, αυτό το κομμάτι είναι ανοιξιάτικος αντιπερισπασμός στο επερχόμενο φθινόπωρο! Φιλιά, πάντα τέτοια!!
Το έβαλα δυνατα και το χορευω, έλα!!!
Δεν είναι υπέροχο?
Χορευουμε;
Μα φυσικά 🙂
Mihalis Germanos σε λατρευω πιο πολυ από την πρωτη μερα
??