Τι άλλο είναι μια μέρα μες τον χρόνο, τι άλλο μια εκπομπή παρά ένα συρτάρι που άνοιξε κι έφερε εικόνες. Κάποιες από το χθες, άλλες από το σήμερα κι όλα τα ενδιάμεσα που υπήρξανε ζωή. Έτσι κι αλλιώς δεν σε ρωτάει η μουσική για που τραβάς να πάει, σου δείχνει εκείνη την οδό και η καρδιά οδηγεί. Και κάπως έτσι σήμερα η διαδρομή φέρνει την φωνή της Δανάης και της Βέμπο, παίρνει φως από Μάνο, θαυμάζει ξανά τον Ξαρχάκο να ενορχηστρώνει Μίκη, πάει σε μια ιδιωτική ηχογράφηση ενός υπέροχου κυρίου που δεν έχετε ξανακούσει ποτέ, θυμάται τον Παπάζογλου, τον Βαρδή, Ζαμάνη, Βίκυ, Χαρούλα, Αρλέτα. Πολλές οι αγάπες, πολλά κι αυτά που κρύβουν τα τραγούδια ακόμη κι αν κάποια έχουν πια μέσα τους τρίμα από γυαλί για να ματώνουν ανεπαίσθητα μία παλιά πληγή. Από όλα αυτά όμως πιο όμορφο το χαμόγελο κι ένα γλυκό hello που μόλις εισέπραξα από ένα αγοράκι μπαίνοντας στο λεωφορείο γράφοντας αυτά τα λόγια. Αυτά τα μάτια τα αθώα κι αυτό το χαμόγελο ενός παιδιού ανάθεμα αν υπάρχει εκπομπή να τα ξεπεράσει σε γλύκα. Αλλά πάλι, εκπομπές που αντέχουν ακόμα να χωρούν τόσα μέσα τους δεν μπορεί, κάτι κρατάνε μέσα τους απ’ το χαμόγελο ενός παιδιού, κι όσο αυτό διαρκεί είμαστε καλά. Καλησπέρα και την αγάπη μου.

Ζήτω Το Ελληνικό Τραγούδι | 15.04.2018

17.00-19.00 | LGR 103.3 FM | lgr.co.uk

Pin It on Pinterest