Τραγούδια

Εκεί που ζουν οι Κυριακές και η Ελλάδα τις γιορτές είναι σε κάποια γειτονιά που έχουν παράθυρα ανοιχτά…

Καημός αλήθεια να περνώ του έρωτα πάλι το στενό…

Κι εγώ που διψούσα για λίγο από εσένα ακόμα διψώ…

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις τούτο προσπάθησε τουλάχιστον, όσο μπορείς μην την εξευτελίζεις…

Μα τώρα πνίγεις τη χαρά στο δάκρυ…

Άλλη πατρίδα στην ψυχή κι άλλη να με πληγώνει…

Aφού βαθιά σου και οι Θεοί έχουν πεθάνει…

Ξέχασε όμως της αγάπης την πληγή να κλείσει όταν του την άνοιγε η κυρά του…

Στα μεγάλα όνειρα σου πήγες, μάτωσες και κρύφτηκες…

Και δε μου καίγεται καρφί αν εσύ περνάς και δε μου ξαναμιλάς…

Η νύχτα μιλημένη με τα θαύματα…

Κι εγώ εδώ να καρτερώ την Άνοιξη να ξαναδώ…

Ποιος είμαι κι ήρθα, χωρίς ελπίδα με μια πατρίδα σαν τη νυχτερίδα…

Σα θάλασσα που κάποτε θα γίνει καλοκαίρι…

Μα εγώ διψώ για ένα τραγούδι να φτάνει ως τους ουρανούς…