Τραγούδια

Τάνια Τσανακλίδου | Γράμμα στον κύριο Νίκο Γκάτσο

Όλα κύριε Νίκο είναι εδώ όπως τα άφησες εσύ κι όπως τα ξέρεις…

Πολλά που υπόσχεται το αύριο μα τίποτε ποτέ δε δίνει…

Τι κι αν γέμισαν οι χαρές φοβέρες, τι και αν τελειώσαν όλες μου οι σφαίρες…

Απ’ το δωμάτιο ακούγεται η σιωπή κι ύστερα κάποιο μπλουζ δειλά στο νου μου παίζει…

Έτσι γράφεις πάντα ιστορία, με τα δάχτυλα…

I am running from whatever creeped in when we left the door ajar…

Στην καρδιά μου έτσι είναι η Ελλάδα, πάντα με ματώνει μα μέσα μου γλιτώνει και ζει…

Δυο ψυχές που είχαν ενωθεί και μοιράστηκαν για λίγο ένα σώμα…

I was meant to be sung by someone other than myself…

Η ζωή ξεκινάει όταν όλα τελειώνουν…

Αγάπη… αγκάθι στο στόμα, στο βλέμμα, στο σώμα…

Μη με κοιτάζεις με μάτια κρύα κι ειν’ τα τραγούδια μου πιο μόνα από χτες…

Οι ποιητές κι οι μουσικοί πίσω απ’ τα σύρματα ξιφομαχούν με λόγια ασύρματα…

Ανεμοδαρμένοι βράχοι, άνθρωποι μονάχοι…

Δε μπορώ να σε δω με σκισμένο εαυτό, δε μπορώ να με βλέπεις να γέρνω…

Ο φόβος είναι ο λόγος που άλλοι πολεμάν κι άλλοι μιλάν ή τραγουδάνε…

Είμαι ποτάμι μαύρο, κυλάω απελπισμένα…

Να ξεκλειδώσεις τα κελιά κι ύστερα σα ζωγραφιά να φουντώσει η γιορτή…