Τραγούδια

Για να μπεις σ’ αυτόν τον κόσμο που ‘χεις χάσει, που τον έζησες με λάθος συνταγή…

Όταν σε κοιτάζω μ’ έρωτα να μοιάζω…

Σαν ένα φορτηγό να θυμάμαι τα μέρη που άφηνα χιλιάδες χιλιόμετρα, ατέλειωτα χρυσάνθεμα…

Ας έφτανα ως εκεί που ακόμα ζουν οι αγαπημένες μας στιγμές…

Φίλε, η καρδιά μου τώρα σαν να εγέρασε, τελείωσεν η ζωή μου της Αθήνας…

Απ’ όσα αγάπησα είμαι απών, εσύ που γελάς, νιώσε, μίλα…

Και στην άκρη της γης θα με πετυχαίνεις…

Το Σάββατο σαν μια ζωή που μια φορά περνάει…

Άσε το σώμα να σηκώσει το αντίο και φύγε αφήνοντας το μίσος μυστικό…

Χωρίς τη χάρη του ποιητή μέσα σου κουβαλάς την πόλη…

Ήσουν παρένθεση που με έκανε να νιώσω πως ό,τι φεύγει όλο γυρίζει από το χτες…

Να μείνεις στα μάτια μου σαν άδειο τοπίο…

Σκέφτηκες άραγε ποτές όλες αυτές τις διαδρομές, σε ποιο σταθμό ήσουνα χθες, σε ποιο βαγόνι…

Κρίμα που έφυγες προτού χαράξει, φιλιά θα χάραζα παντοτινά…

Περιστρεφόμαστε τριγύρω απ΄τις ωραίες κάποιων ιδανικών μας τις σημαίες